“Loslaten!” is misschien wel het meest gehoorde advies van deze tijd. Zoveel mensen met een controle neiging die sterker lijkt dan zijzelf, zelfs zo dat ze er ziek van worden of relaties worden verbroken! Hoe kan dit?
Evolutionair gezien is het wel slim om hard te werken om alles in de hand te houden. Zo heb je altijd te eten en een dak boven je hoofd om warm te blijven. Maar het lijkt wel alsof we alleen maar meer controle willen hebben, terwijl we al lang te eten hebben en een dak boven ons hoofd. We zijn toch wel een keer toe aan léven in plaats van óverleven!
Hoe kom je tot loslaten en ontspanning? En waarom is dat zo lastig?
De tegenhanger van controle is machteloosheid. Toegeven dat je iets niet in de hand hebt; dat is echt een náár gevoel. Alsof je bent overgeleverd en dan moet je toch kunnen vertrouwen! Of alsof je faalt, en dat kan vernederend voelen. Iedereen heeft hierin zijn eigen “kleur”. Dus doen we van alles om dat niet te hoeven voelen, en werken we ons 3 slagen in de rondte. En zo worden we gespannen en moe.
En dan kom je bij mij. Ik zet je op een stoel. Ik vraag je hoe het zou voelen als je niets zou doen. Ik breng je aandacht naar je gevoelens van machteloosheid en de fysieke sensaties die je daarbij hebt, zoals een zwaar hart, vermoeide of gespannen armen, kriebels in je buik. En dan blijkt ineens dat als je dit maar “gewoon” voelt (brrrr), dit veel rust geeft. Of misschien heb je het nodig om met je armen of borst te bewegen om weer ruimte te krijgen, de gevoelens te laten stromen. Als je het maar durft toe te laten.
Ik eindig graag met een uitspraak van Nelson Mandela:
“To let go is to admit powerlessness,
which means the outcome is not in my hands.”
Als je mijn blogs rechtstreeks in je mailbox wilt hebben, dan klik op onderstaande link.