Vroeger was je een dubbeltje en werd je nooit een kwartje. Je was met je 60egewoon oud en je was man of vrouw tot in lengte van dagen.
Tegenwoordig hebben we veel meer zelfbeschikking. We kunnen kiezen wie we zijn, in plaats van veroordeeld te zijn tot een bepaalde vaste plek in de maatschappij. Ik ben blij met deze verruiming, al geeft het veel onrust. Keuzevrijheid geeft ook verantwoordelijkheid. Het ligt namelijk aan jezelf wie je “bent”.
En daar zit volgens mij een denkfout. We willen allemaal onszelf zijn en denken met behulp van deze zelfbepaling beter te kunnen zijn wie we zijn. We zoeken onszelf en passen ons lijf en ons paspoort aan, aan wie we ons voelen. Maar je bent helemaal niet je lichaam. Dat is gewoon een aardse vorm, die mede je identiteit bepaalt. Je bent niet je identiteit. Dat is maar gewoon een verzameling eigenschappen die je jezelf toedicht op basis van uiterlijk, sociale klasse, opleiding etc. Je bent niet eens je gevoelens. Dat zijn maar energieën die door je heen stromen en die je ook net zo gewoon weer kunt loslaten.
De gevangenis van de identiteit, is dat we worden beoordeeld op eigenschappen die niets over ons zeggen. Dat bijvoorbeeld een vrouw zich “anders behoort te gedragen” dan een man. Dat je met 60 niet meer geacht wordt naar houseparty’s te gaan, of dat je met iemand van je eigen leeftijd moet daten. Dat onze uiterlijke eigenschappen bepalen wat men van ons verwacht. Of bepalen hoe aantrekkelijk we zijn. Natuurlijk komen we daartegen in verweer. Maar ik vraag me af of de gevangenis verbouwen altijd de beste oplossing is om jezelf te kunnen zijn, al lijkt dit in deze maatschappij soms de enige uitweg.
Ik wil een lans breken voor minder focus op identiteit. Wat is jezelf zijn? Dat is volgens mij het verlangen van je ziel volgen. Daaruit vloeit jouw gedrag voort, jouw doelen, jouw relaties. Dat is wat anders dan vechten voor maakbaarheid, vechten tegen de oordelen van anderen. Als je werkelijk jezelf bent, is dat gevecht niet nodig. Soms is het lastig om het onderscheid te maken: ben ik nu bezig mezelf te worden, of ben ik bezig te vechten tegen het oordeel van anderen? Het eerste geeft rust, het tweede onrust en strijd, maar het is niet altijd meteen duidelijk.
Adem in, adem uit, wat is het verlangen van mijn ziel? Adem in, adem uit, wie ben ik? Degene die ademt…..
Als je trouwens mijn blogs rechtstreeks in je mailbox wilt hebben, dan klik op onderstaande link.
https://www.e-act.nl/ah/site?a=1893&p=129511