Vaak ontmoet ik mensen die zich ongemakkelijk voelen in gezelschap. Deze mensen hebben fantastische antennes om in te schatten wat van hen verwacht wordt. Zo kunnen ze zich aangepast en onopvallend gedragen, zodat niemand hun ongemak ziet. Gevolg is echter dat je, al afstemmend op de ander en je ongemak negerend, je het contact met jezelf verliest. En dan is het risico groot dat je jezelf gaat overschreeuwen en dingen doet die niet bij je passen. Zo drijf je steeds verder af van je innerlijk.
Een andere veel gebruikte reactie is terugtrekken. Je voelt ongemak, dat is een soort angst, dus kun je maar beter wegwezen. In je eigen holletje kun je tenminste jezelf zijn.
Als je je nou eens minder gaat richten op wat je denkt wat anderen van je verwachten en meer bezig gaat met je eigen nieuwsgierigheid! Nieuwsgierigheid is ook gericht op de ander, of de buitenwereld, maar dan zonder dat je bezig hoeft met oordelen en verwachtingen. Het is veel dichter bij jezelf. En als je dan eens je ongemak accepteert als een gevoeligheid die echt heel veel mensen hebben en waar niks mis mee is, omdat je daarmee je antennes zo goed hebt kunnen ontwikkelen. En als je vervolgens voorzichtig gaat pendelen tussen je ongemak en je nieuwsgierigheid. Dan zet je precies die stappen die bij jou passen, zonder jezelf te verlaten of te verstoppen.
Als je trouwens mijn blogs rechtstreeks in je mailbox wilt hebben, dan klik op onderstaande link.