De wekker ging. Met grote tegenzin deed ik mijn ogen open. Weer eens slecht geslapen. Slapen is geen talent van mij. Dan vind ik het leven niet leuk. Zuchtend opgestaan. Douchen, aankleden.
En ineens was ik mijn eigen gezeur zo zat! Ik besloot NIET aan de ontbijttafel te zeggen dat ik slecht geslapen had. Ik ging gewoon net doen of er niks aan de hand is, of ik gewoon een goed humeur heb.
Eigenlijk lukte dat best goed. We kwamen zelfs in geklooi terecht. Gewoon stomme grapjes maken, elkaar plagen, lachen om elkaar en VOORAL om jezelf. Ik ging best vrolijk de deur uit.
Ik heb een rare kronkel in mijn hoofd: als ik moe ben denk ik dat ik niks meer kan. Dat is echt een heel wanhopig makend idee! En maar hard werken om niet moe te zijn! Maar het is natuurlijk maar een idee, meer niet. Dus vandaag besluit ik: als ik moe ben, ga ik klooien. Alles relaxed doen, het allemaal niet te serieus nemen. Serieus nemen is zó een groot talent van mij, daar mag wel wat geklooi tegenover gezet worden. Komt het weer een beetje in balans.
Als je trouwens mijn blogs rechtstreeks in je mailbox wilt hebben, dan klik op onderstaande link.
https://www.e-act.nl/ah/site?a=1893&p=129511