Allemaal de vinger opsteken als je gevoelig bent voor kritiek.
Nou, ik in elk geval. Tegenover 1 kritische opmerking heb ik minimaal 5 positieve nodig om weer in mezelf te geloven. Laatst had ik een column laten lezen aan mijn vriend. Hij vond hem niet goed en dat zei hij ook. Ik was helemaal van slag, twijfelde tussen boos worden en nare dingen gaan zeggen uit wraak, of in huilen uitbarsten. Gelukkig heb ik toch wel iets geleerd, namelijk dat ik mezelf waarneem. Ik voelde mijn ellende en tegelijkertijd zag ik vanaf gepaste afstand mezelf in een diepe put storten. Na ongeveer een uur lukte het me om een derde weg kiezen: vertellen dat ik me nu heel slecht voelde, dat ik weet dat hij het goed met me voorheeft, maar dat ik nu toch tijd nodig heb om weer op mijn voeten te komen. Uiteindelijk werd de column veel beter.
Als we bang zijn om kritiek te krijgen, zijn we het meestal ook om te geven. Je wilt niemand kwetsen, geen bitch gevonden worden, je wilt de relatie goedhouden. Dus de drempel voor kritiek is hoog. Blijkbaar heb je die moeite er dan voor over om de ander te helpen! Als je dit in je achterhoofd houdt, is het gemakkelijk te weten dat kritiek liefde is.
Natuurlijk zijn er ook mensen die jou ongenuanceerd bekritiseren. Die dat niet per se uit liefde doen, maar om zich af te reageren op jou. Dat is een ander verhaal. Maar toch: “niet alle cadeautjes worden mooi verpakt, maar dan is het nog wel een cadeautje” (ooit geleerd van Patricia Haman, docent in de Core Energetics opleiding NICE). Dus als je de lelijke verpakking eraf haalt, welk belangrijke boodschap ligt daar dan voor jou? Is er misschien toch iets van waar, wat je liever niet wilde zien?
Als je kritiek krijgt: vlieg gewoon door al je gevoelens heen, en neem vervolgens eruit wat jou kan helpen aan een groter bewustzijn.
Als je mijn blogs rechtstreeks in je mailbox wilt hebben, dan klik op onderstaande link.
https://www.e-act.nl/ah/site?a=1893&p=129511