Spaarzaam-losgaan-duurzaam
Mijn ouders zijn van net voor de oorlog. Zij zijn opgegroeid in een tijd dat er van alles te weinig was en spaarzaamheid geboden was. Dat wordt dan hoe je het leven leidt. Al had mijn moeder al andere neigingen. Liever had ze een bank die ze heel mooi vond en geen bed, dan dat ze moest inleveren op smaak. Dan maar een paar jaar op de grond slapen.
Kleding was vroeger thuis iets waar je niet veel geld aan uitgaf. Vooral niet bij kinderen, die er zo weer uitgroeiden. Dat zat er goed in bij mij. Kleding kopen deed ik altijd met de rem erop. Alleen uitverkoop, alleen iets waarvan je zeker weet dat je er echt HEEL blij mee bent en niet te veel tegelijk. Toen ik meer geld ging verdienen kocht ik wel meer kleding, maar altijd met een soort schuldgevoel.
Dat ik vorig jaar de opleidingen kleur- en stijladvies heb gevolgd, voelde dan ook als een soort coming out. Vorig jaar heb ik veel meer geld uitgegeven aan kleding, maar vooral met steeds minder schuldgevoel. Lekker.
Maar inmiddels zijn we ook in de tijd beland dat het niet zozeer niet voorhanden is, als dat het milieutechnisch onverantwoord is.
Dus het komt hierop neer: er is altijd wel een reden in het aardse leven waarom het vermogen tot zelfbeheersing handig is. Saai. Het schijnt echter ook dat mensen die zich kunnen beheersen succesvoller en gelukkiger zijn. Goed dan.
Maar ik blijf gek op kleding. En mijn website is klaar: www.oogappeladvies.nl. En mijn mail werkt ook: info@oogappeladvies.nl. Ga ik me lekker met andermans kleding bezighouden. Welkom!
Als je trouwens mijn blogs rechtstreeks in je mailbox wilt hebben, dan klik op onderstaande link.