Het lijkt me best leuk om als een vogel te kunnen vliegen, maar helaas, daar is ons lichaam niet op gebouwd. Als mens ben je er fysiek niet op gebouwd en de zwaartekracht laat het ons niet toe.
Dat is maar goed ook, weet ik al enige tijd als lichaamsgerichte psycholoog. Zonder zwaartekracht hadden we geen spieren opgebouwd om ons mee voort te bewegen. Die hebben we dan weer nodig om te dragen, om iets van ons af te duwen wat niet goed voor ons is, om naar ons toe te halen wat we nodig hebben. De zwaartekracht dwingt ons om ons verticaal op te richten. En dat is weer nodig voor de ontwikkeling van een ik-gevoel. Mensen die dat niet hebben, of die niet kunnen wegduwen of ophalen, hebben vaak een lichaam dat hierin eveneens is gestagneerd. Hangerige armen, wiebelige benen, of een starre rug bijvoorbeeld.
De zwaartekracht trekt ons dus naar beneden en het is aan ons, in dit aardse leven, om ons daartoe te verhouden.
(Dat er met het ouder worden delen onherroepelijk gaan hangen, is dan weer jammer. Maar ja, ook dat is het aardse leven :-).)