Geregeld betrap ik mezelf erop dat als ik iets heel fijn vindt, ik per ongeluk ook bedenk dat het voorbij zal gaan. Daar kun je verdrietig van worden! Snel draai ik het dan weer zo, dat ik, door te beseffen dat het voorbij gaat, er extra van zal genieten. Pfft, daar komen we dan nog net goed van af.
Als ik iets niet fijn vind, kan ik juist het gevoel hebben dat het eeuwig zal duren. “Time flies when you’re having fun” werkt helaas ook andersom. Dan spreek ik mezelf maar geruststellend toe: “alles gaat voorbij”, “volgende week kijk ik er al weer op terug”.
Zo kun je maar druk zijn met het manipuleren van je tijdsbeleving.
Tja, en dan komen de wijze types, die zeggen “maar je moet ook in het moment leven”. In het Hier en Nu is alles goed en niks erg.
Dat weet ik nog niet zo net. Als me echt iets vreselijks overkomt, heb ik toch graag de relativering van tijdsbesef. En als iets fijns voorbij is, wil ik graag plannen maken om het in de toekomst weer iets fijns te beleven. Volgens mij hebben we als mens juist een neo-cortex om afstand te kunnen nemen van een situatie, te kunnen relativeren en doelmatig naar een gewenste situatie toe te kunnen werken.
Maar als je alleen maar oplossingsgericht bezig bent, kom je teveel in de doe-modus. Ook niet goed. Voor je het weet ben je burn-out. Dan kun je niets anders meer dan niksen en accepteren.
Ok, laten we maar weer de balans zoeken. Het Hier en Nu voor rust, beleving, verwerking, en de doe-modus om de regie van je leven in handen te houden. Én duiken in gevoelens, én de juiste afstand bewaren. En de tijd? Die wandelt gewoon met je mee, heb je niks over te zeggen.
Als je mijn blogs rechtstreeks in je mailbox wilt hebben, dan klik op onderstaande link.
https://www.e-act.nl/ah/site?a=1893&p=129511