We zijn allemaal ooit een kind geweest, speels, levendig, maar ook kwetsbaar. Allicht. En allemaal hebben we meerdere momenten meegemaakt waarin we in onze kwetsbaarheid niet goed beschermd werden, of overvraagd werden, of verraden werden. En zo hebben we allemaal ooit besloten: dat gaat me niet meer gebeuren. Kwetsbaarheid? Gevaarlijk! Beter om sterk te zijn. Beter om hard te werken in de hoop op liefde, dan te erkennen dat ik behoefte heb aan liefde. Beter een woest uiterlijk, zodat mensen met een boogje om me heen lopen, dan geraakt worden. Beter lief te glimlachen vanuit mijn ivoren toren dan me te laten kwetsen. Verzin zo maar door.
En dan komt er een moment in je leven dat je ontdekt dat die strategie niet meer werkt. Je hebt bijvoorbeeld zó hard gewerkt, dat je er ziek van bent. Of je ziet er zó woest uit, dat niemand jou vertrouwt en je alleen bent. Of je lieve glimlach staat tussen jou en de ander, en in je eentje voel je je verdrietig van eenzaamheid.
Ik hoop echt dat je dat moment zo snel mogelijk hebt, zodat je gedwongen wordt je strategie van sterk zijn los te laten. Contact, met jezelf en de ander, zachtheid, liefde. Echt, dat is véél moediger, sterker en vooral fijner!!!!
Als je trouwens mijn blogs rechtstreeks in je mailbox wilt hebben, dan klik op onderstaande link.
https://www.e-act.nl/ah/site?a=1893&p=129511