Veel mensen vinden het lastig om voor zichzelf te kiezen. Ze denken dan een ander te kwetsen of tekort te doen. Ik kan je helaas niet geruststellen; vaak is het ook lastig voor de ander als jij voor jezelf kiest. Maar wat de gevolgen zijn is niet te voorspellen, dus enige nederigheid over je eigen rol in het leven van de ander is gepast.
Onlangs werkte ik hieraan met een vrouw. Ik ging aan haar nek hangen, ze duwde me van zich af. Ik ging aan haar been hangen, ze maakte me los en stapte weg. Ik bleef op de grond liggen.
Tijdens dit proces ervaarde ze hoe ze zich sterk kon voelen als iemand aan haar hing. Dat is al belangrijke informatie! We hebben er zelf ook wat aan als de ander op ons leunt, we ontlenen er namelijk kracht aan. Die wil je misschien niet kwijt ?.
Toch wilde ze zich van me af hebben, want het voelde ook benauwend en onvrij. Meteen daarna voelde ze een groot verdriet, om het verlies van de verbinding. Ik voelde daarin het kleine meisje dat sterk verbonden was met haar moeder die op haar leunde. Niet voor moeder te zorgen riep het verdriet op geen verbinding meer te hebben met haar moeder. Terwijl een kind een moeder nodig heeft. Dat gaat niet!
Zo was het natuurlijk lastig om haar autonomie te ontwikkelen, immers dat geeft schuld en een verbroken verbinding.
Het verdriet moest eerst gevoeld worden, want dat was ze blijven vermijden door voor anderen te zorgen. Daarna realiseerde ze zich dat kiezen voor jezelf de ander juist in zijn of haar kracht zet. En dat vervolgens verbinding heel goed mogelijk is, namelijk gelijkwaardig, in plaats van in een afhankelijkheidsrelatie. Wat een opluchting!
Als je trouwens mijn blogs rechtstreeks in je mailbox wilt hebben, dan klik op onderstaande link.
https://www.e-act.nl/ah/site?a=1893&p=129511