In mijn leven heb ik heel wat coaching en therapie mogen ontvangen. Elke coach/therapeut gaf me goede zetten in goede richtingen, goede inzichten, zag me in wie ik was.
Maar ééntje heeft me een zin meegegeven die me altijd is bijgebleven en die mijn kern raakte:
“Kind, ga toch spelen”.
Ik was 24 jaar (30 jaar geleden ja), ambitieus, grootse plannen, doelgericht en streng, veeleisend voor mezelf. Ik moest het allemaal nog bereiken. En toen zei zij “kind, ga toch spelen”. Ik weet nog mijn lichte verwarring, de kloof tussen haar wijsheid en mijn werkelijkheid. Spelen? Hoezo? Er moest iets gebeuren toch?
Het is nogal een lange weg om weer tot spelen te komen. Je moet daar alles weer voor loslaten. Meestal kun je iets pas loslaten als je het goed beetgehad hebt. Volgens mij is dat ook ongeveer de bedoeling van het leven. Dus ik heb me sufgestudeerd om alles te leren wat ik dacht te moeten weten. Langzaam maar zeker ben ik mijn werk als spelen gaan ervaren. Mijn werk met cliënten is natuurlijk serieus werk, maar het voelt in de regel als een soort van spelen: onderzoeken, experimenteren, de ruimte en de humor zoeken. Maar ook met theorieën speel ik: hoe past alles in elkaar en wat betekent dit voor mijn praktijk. Dus ik ben een eind op weg met het advies van 30 jaar geleden. Dit hou ik nog wel even vol!
Maar het kan soms nóg meer. En daarom heb ik de opleiding tot kleurconsulent gevolgd. In het najaar volgt stijladvies. Spelen met kleuren en vormen vind ik héél erg leuk en behoorlijk niet-serieus. En tegelijkertijd gaat het echt over mensen. Veel mensen zijn onzeker over hun uiterlijk, besteden er bakken met geld aan, of verstoppen zich juist. Dat hoeft niet. Ga gewoon spelen. Kom mee!
Een mooie zomer allemaal!
Wil je meer lessen in levenslust?