Geregeld vertellen mensen mij dat ze het leven zo ingewikkeld vinden omdat ze gevoelig zijn. “Daar zit toch niemand op te wachten, op zo’n gevoelig type?” Telkens komen ze weer in situaties waar geen plek is voor gevoeligheid.
Natuurlijk ben ik ook zo’n gevoelig type, anders was ik dit werk nooit gaan doen. En ik denk dat de wereld juist met smart zit te wachten op gevoelige types. Als ze er tenminste voor uitkomen dat ze gevoelig zijn en er verantwoordelijkheid voor nemen. Dat betekent: je uitspreken als je geraakt wordt. Je sensitiviteit inzetten om een ander tot steun te zijn. Jezelf bréngen. Wat niet werkt: wachten totdat iemand je troost omdat je gevoelig bent, afwachten of je met je gevoeligheid wel welkom bent. Dan kun je wachten tot je een ons weegt en je impliciete eis schrikt anderen juist af.
Iedereen heeft behoefte aan erkenning en steun voor kwetsbaarheid. Niks speciaals, gewoon, dat het mag. Laat jij de eerste zijn die dat geeft. Kan er weer iemand opgelucht ademhalen. En als de ander dit niet van je kan aannemen, dan is dat alsnog het cadeautje voor die ander, daar hoef jij niks mee. Gewoon doorgaan met zijn wie je bent.