Posted by on 3 februari 2025

Jaren geleden was ik helemaal klaar met horloges waar je een batterij in moet doen. Bij mij komt dat er namelijk nooit van. Mijn vader had een oud gouden horloge, van zijn vader gekregen, dat zich oplaadt aan de bewegingen van je arm. Opeens had mijn vader die niet meer om! Hij vertelde dat hij niet meer genoeg bewoog voor het horloge. Hij was fysiek nogal achteruitgegaan. Hij gaf het aan mij! Een prachtig antiek horloge!

Een jaar of 2 terug ging ik mee met de tijd met een horloge dat mijn hartslag, mijn stappen, mijn slaap en weet ik wat nog meer kon meten. Erg leuk om dat bij te houden en gestimuleerd te worden te bewegen. Elke keer weer een dopamine shotje als ik mijn stappen haalde, of zag hoe mijn hartslag flink tekeer was gegaan. (Dat “hij” vond dat ik niet zo goed sliep was weer even een domper, haha).

Onlangs was ook dat weer klaar. Hoef niet meer. Ik weet heus wel ongeveer hoeveel ik beweeg, of dat genoeg is. Als ik wakker word begin ik gewoon aan de dag. Heerlijk om iets los te laten dat ik telkens in de gaten moest houden.

Dus ik heb weer mijn oude, prachtige horloge van mijn opa en mijn vader. Stabiel door de tijd, mijn tijd, genoeg tijd, altijd.