Ik ben druk. Het is bijna Kerst dus Alles moet Af. En ik ben niet de enige die hierin zit. Het is een soort van collectieve bewustzijnsvernauwing. Alsof Kerst het einde van ons bestaan is. Bij elke vakantie speelt dit wel, maar bij Kerst nog erger lijkt het.
Kerst is inderdaad de donkerste periode van het jaar. Vandaar dat we het grootste lichtfeest dan vieren. Als een soort geruststelling en hoop, dat het licht bij ons blijft. Slim van onze voorouders. En dan is er ook nog ooit een kindeke geboren (nou ja wel vaker denk ik), wat nu voor ons symbool staat voor een nieuw begin en voor liefde en kwetsbaarheid in harde tijden.
Kerst is zo helemaal niet het einde van het bestaan. Het is juist een begin. Maar het vraagt wel dat we ons kunnen openstellen voor dat nieuwe begin. Dus eigenlijk begrijp ik best dat we zo hard werken om al het oude af te hebben. Een schone lei!
Nadeel alleen is dat we straks zo afgepeigerd en gestrest de Kerst binnenrollen, dat we straks helemaal niet kunnen openstaan voor een nieuw begin. Dat we zo moe zijn dat we niet tegen de donkerte en de stilte kunnen die nodig zijn om iets nieuws toe te laten. We zijn zo in de controle-stand, dat we ons vertrouwen verliezen in krachten buiten onszelf.
Als we nou eens voor het werk ons realiseren dat we straks weer een nieuw jaar hebben om dingen af te krijgen. Scheelt stress. Dan kunnen we onze ziel voorbereiden op de donkere dagen die van ons vertrouwen vragen dat het nieuwe vanzelf ontstaat. Zonder er iets voor te doen.
Fijne Feestdagen!
Als je mijn blogs rechtstreeks in je mailbox wilt hebben, dan klik op onderstaande link.
https://www.e-act.nl/ah/site?a=1893&p=129511