Vanochtend stond ik met rugpijn op. Dat is een oude kwaal van mijn tussenwervelschijf. Ik weet wat ik moet doen: achteroverbuigen zodat die weer netjes tussen de wervels geduwd wordt. Daarvoor moet je precies naar de pijn toe bewegen, en dan zwakt het af.
Ineens realiseerde ik me dat dit voor het hele leven geldt! Dramatisch zeg! Je moet altijd door de pijn heen om er weer lichter en rustiger uit te komen! Dat doe ik natuurlijk ook in mijn therapiewerk, maar vanochtend vond ik het ineens heel erg dat het altijd zo moet! Ik loop naar mijn geliefde om dit Grote Dramatische Inzicht te delen, al duwend tegen mijn rug (nog dramatischer). Hij luistert vriendelijk en zegt dan: “Maar waarom kom je dan naar mij toe?”
Ik moest even denken (jij ook?). Wat bedoelde hij?
Dat hij geen “pijn” is. En dat ik daar toch naar toe moet. Wil.
Hè gelukkig, ik zie het weer. Je hoeft niet ALTIJD naar de pijn. Je kunt ook direct naar iets fijns gaan. Doen juist! Je hoeft alleen door de pijn als die je verhindert te genieten.
Voor het hardlopen heb ik terstond een kopje koffie gedronken. Loopt veel lekkerder, veel minder confrontatie met een zwaar lijf.
Als je trouwens mijn blogs rechtstreeks in je mailbox wilt hebben, dan klik op onderstaande link.
https://www.e-act.nl/ah/site?a=1893&p=129511