Vandaag las ik over iemand die in een notitie app alles bijhield, zoals goede restaurants, dingen die zijn vriendin leuk vindt, maar ook zijn persoonlijke doelen, inspirerende quotes of losse ideeën die hem te binnen schieten. Allemaal aparte hoofdstukken binnen de app, zodat hij niks kon vergeten. Ik dacht “Geweldig! Efficiënt! Doelgericht! Maar nu is het tijd om eens een lans te breken voor vergeetachtigheid.”
(Het is een langere blog dan je van mij gewend bent, maar daarmee komen callcenters ook altijd weg dus ik ga ervoor)
Er zijn diverse vormen van vergeten, die allemaal hun eigen voordelen hebben.
Je kunt iets vergeten mee te nemen, zoals mijn yoga-tas naar hot yoga. Heel onhandig. Wat het hoofd vergeet moeten de benen bezuren zei mijn moeder altijd, maar op en neer fietsen was geen optie meer, dan zou ik te laat zijn. Dus ik liep naar binnen en zei dat ik mijn tas vergeten was. Meteen moeten mensen dan lachen. Het is ook grappig, ontwapenend. Mensen zijn blij dat ze niet de enige zijn die domme fouten maken. Het verbroedert! (Als je overigens minachting ontmoet, dan is de persoon in kwestie gewoon in ontkenning moet je maar denken). Dus het was gezellig en mensen gingen met me meedenken hoe ik het kon oplossen. En dat bleek vrij eenvoudig, met dingen die daar aanwezig waren. Andere dingen bleek ik niet per se nodig te hebben. Dus dit gaf een moment van creativiteit, van gezamenlijke probleemoplossing en het gaf vertrouwen dat er genoeg beschikbaar voor me is in het leven en dat minder ook genoeg kan zijn.
Je kunt iemand vergeten, bv een afspraak of verjaardag. Dat is pijnlijk. Wie kent niet het verlammende gevoel en de zelfveroordeling op het moment dat je je zoiets realiseert. Terwijl je gewoon een mens bent die zijn best doet en fouten kan maken. Dus gewoon diegene opbellen, excuses aanbieden, indien van toepassing door het stof, boosheid aanvaarden en samen zoeken naar een manier dat je dit goed kunt maken. Je zult merken dat de relatie dan juist kan verbeteren! Maar stap niet in de valkuil van overmatig schuldgevoel, want dan kun je je verantwoordelijkheid niet meer dragen.
Je kunt kennis vergeten. Als je tentamen hebt is dat natuurlijk een probleem, maar voor de rest van je leven heb je gewoon internet
Last but not least: je kunt ervaringen vergeten. Met het ouder worden gebeurt dat steeds meer, ahum, maar dat zie ik maar als dat “het grote loslaten” is begonnen. Maar ervaringen als kind vergeet je niet, ook al zitten ze niet in je actieve geheugen. Positieve ervaringen geven ons vertrouwen en liefde. Negatieve ervaringen geven ons angst en haat. Ze vormen je ego, de verwachtingen en handelswijzen waarmee je de wereld tegemoet treedt. De negatieve ervaringen geven bijvoorbeeld dat je altijd je best denkt te moeten doen, of te strijden, of je juist klein te houden. De herinneringen die we het slechtst kunnen vergeten zijn trauma’s. Wat zou het heerlijk zijn als we die vervelende ervaringen wél zouden kunnen vergeten. Dat iedereen weer fris en open de wereld tegemoet kon treden. De Parcival in ons, vol vertrouwen, ontwapend.
Samenvattend: vergeten brengt vertrouwen, liefde, saamhorigheid, creativiteit, ruimte en probleemoplossend vermogen. Ben ik nog iets vergeten?
Als je trouwens mijn blogs rechtstreeks in je mailbox wilt hebben, dan klik op onderstaande link.