Onlangs heb ik mijn ogen laten laseren. Dat is met één oog niet helemaal goed gegaan. Er zit nu een cilinder in van +2 en -2. Dus ik zie niet zo scherp (weet je nu ook gelijk waarom ik niet altijd meer gedag zeg).
Vrijdag was ik voor controle bij de oogarts. Hij zei dat ik een zeer uitzonderlijk geval was. Dit had hij nog nooit meegemaakt en hij had gelukkig plannen om het goed op te lossen.
Als dat wordt gezegd, kun je twee dingen doen: óf bang worden: “dit kennen ze niet, dus het komt nooit meer goed”, óf denken: “wat fijn, dit heeft zijn aandacht, dit is interessant voor hem, hij zal zijn best doen”. Ik koos voor het laatste, wat ik al best knap van me vond.
Toen ik thuis kwam reageerde mijn vriend toch anders. Hij geloofde niet dat de dokter dit nog nooit had meegemaakt. Hij zou toch nooit zeggen dat het vaker fout gaat?
Ik was even stil. Ben ik nou zo naïef? Misschien. Maar het is duidelijk dat ik met meer vertrouwen naar de mensheid kijk dan hij. Hij vindt zijn kijk realistisch. En ik weet niet of mijn kijk realistisch is, want ik ben gewend mijn eigen kijk altijd ter discussie te stellen. Maar ik weet ook niet of zijn kijk realistisch is. Volgens mij hebben we gewoon allemaal onze eigen bril op. Gelaserd of niet.
PS: ik ben vanaf vrijdag op vakantie, 14 augustus weer beschikbaar! Een hele fijne zomer allemaal!
Als je trouwens mijn blogs rechtstreeks in je mailbox wilt hebben, dan klik op onderstaande link.
https://www.e-act.nl/ah/site?a=1893&p=129511