De enige manier om een werkelijk vervullend leven te hebben is door ja te zeggen tegen het leven. Wim Kan zong het al: “anders zegt er het leven nog nee”.
Ja zeggen tegen het leven is alles wat zich aandient aanvaarden, niet alleen leuke dingen, maar ook moeilijke of pijnlijke dingen. Het is jezelf geven, met alles wat je hebt, niet jezelf achterhouden. We kennen dat wel, bijvoorbeeld als je een lastige klus aan het klaren bent en het gaat goed! Dan geef je jezelf helemaal, en dat kost geen energie maar geeft juist energie. Dus tja, zeg je ja of ja?!
Dat staat hier gemakkelijk, maar we vinden het erg lastig om ook de pijnlijke dingen te aanvaarden. We zoeken fijn, dus gaan pijn zoveel mogelijk uit de weg. Alle ervaringen die ooit pijnlijk waren en niet verwerkt, brengen zo een terugtrekking in jou teweeg: een “nee” tegen het leven, tegen ervaringen die mogelijk (weer) die pijn teweegbrengen. Helaas perk je jezelf ook in voor positieve ervaringen als je jezelf inperkt voor de negatieve, dat is nu eenmaal de consequentie. Een kramp geeft nu eenmaal minder vermogen om te genieten.
“De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest”. En inderdaad, door pijn te vermijden kom je in allerlei kronkels terecht die juist opnieuw pijn veroorzaken. Terwijl als je werkelijk naar de pijn toegaat, dat beter te doen blijkt dan je dacht. Het kan zelfs juist heerlijk zijn om oude pijn op te zoeken en er eens goed over te huilen. Pijn en genot liggen dichter bij elkaar dan je denkt!
Overigens: je grenzen stellen lijkt ook een nee misschien, maar is een ja vanwege dat je goed voor jezelf zorgt. Tenzij je natuurlijk je grens stelt om oude pijn te vermijden…….
Heb jij door wanneer je ja of wanneer je nee zegt? Als je bij jezelf een nee ziet, nodig ik je uit om eens een ja te proberen. Gewoon, omdat het kan, en veel leuker is. Als dat niet lukt, dan heb je nog iets op te ruimen.
Als je trouwens mijn blogs rechtstreeks in je mailbox wilt hebben, dan klik op onderstaande link.