De vorige keer vertelde ik dat je emotieregulatie nodig hebt om helder te kunnen denken en bijvoorbeeld tot probleemoplossing te kunnen komen.
Veel mensen kunnen in de regel wel voldoende rustig blijven, de voeten op de grond houden, zichzelf kalmeren als het nodig is. Veel mensen kennen echter ook het gevoel dat emoties het van ze overnemen. Dat is bijvoorbeeld als er iets ergs gebeurt waarop je niet was voorbereid. Of als je al heel erg moe of gespannen was en dan iets tegenzit. Je kunt ineens uit je slof schieten, in huilen uitbarsten of bibberig worden.
Of dit gebeurt kan liggen aan de omstandigheden waarin je verkeert. Maar mensen verschillen ook in hun vermogen om bij emoties niet uit de bocht te vliegen. Waarom?
De onderliggende vaardigheid is het vermogen om jezelf accepterend waar te nemen op het moment dat je emoties ervaart.
Mensen die snel uit de bocht vliegen kunnen dit minder goed. Bij emoties schakelt al meteen het denken uit en worden allerlei oude verhalen waarin emoties overweldigend waren actief. Hoe jonger iemand was bij deze overweldigende ervaringen en hoe minder diegene daarin is ontvangen door een verzorger, hoe meer iemand als volwassene in de paniek schiet en hoe minder diegene zijn hoofd erbij kan houden, zichzelf accepterend kan waarnemen. En zo herhalen oude verhalen voortdurend, het verleden herleeft in de beleving.
In therapie worden twee dingen geboden: je wordt ontvangen in je emoties, waardoor je wordt geholpen een bodem voor jezelf te bouwen. En je leert met behulp van aandacht en lichaamsgevoel jezelf accepterend waar te nemen. Je ontwikkelt een nieuw perspectief in het leven. In plaats van de angst en teleurstelling te willen vermijden, leer je om het leven nieuwsgierig tegemoet te treden. Je weet dat je nare ervaringen kunt dragen en je verheugt je op de positieve.
Ik weet het, dit is niet zo even “gefikst”. Maar het perspectief is er!
Als je trouwens mijn blogs rechtstreeks in je mailbox wilt hebben, dan klik op onderstaande link.
https://www.e-act.nl/ah/site?a=1893&p=129511