Een groene Kerst toegewenst

Even, voordat ik mijn punt ga maken, een korte uitleg:

Ons autonome zenuwstelsel bestaat uit 3 delen. 

• Het ventrale deel (groen in het model) van het parasympatisch deel: kalmte, verbinding voelen met jezelf en anderen, tevredenheid, herstel.
• Het sympathisch deel (geel in het model) dat je in actie breng bij gevaar: vechten of vluchten. Ook doelgerichtheid, of lekkere actie/spanning valt onder geel, zoals bijvoorbeeld in werk, of sporten.
• Het dorsale deel (rood in het model) van het parasympatisch deel dat aangaat bij overweldiging of doodsdreiging: verdoofd, je “voor dood” houden, instorten, bevriezen, niks voelen.

Bij elk deel horen gevoelens. Ventraal: o.a. blij, rustig, liefde, zelfvertrouwen. Sympatisch: angst, boosheid, urgentie, het gevoel dat je er nog WEL wat aan kunt doen. Dorsaal: weinig gevoelens, naar binnen geslagen, stil, het gevoel dat je er NIETS meer aan kunt doen.

Heel veel mensen hebben geleerd dat je altijd actief en nuttig moet zijn. Dat is het sympathisch deel (geel). Het is belangrijk om dit af te wisselen met ventraal, rust en herstel. Als actie TE belangrijk is gemaakt, “rust is des duivels oorkussen”, kan rust (groen) iets zijn geworden waarvoor je je schaamt. “Dat hoort niet!” Het gevoel schaamte zit helaas-helaas in het dorsale deel (rood). Als dat je automatisme is, wissel je dus geel en rood met elkaar af in plaats van geel en groen. Je herstelt dus niet goed.

Ook als je zelf sympathisch/geel misbruikt om maar niet te voelen, en je te lang doorwerkt en dan eens instort, kom je weer in dorsaal/rood terecht. Wederom geen herstel.

Dus ga voor groen mensen! Leer jezelf 3-2-1 GROEN te doen. 

Net zoals mijn vader vroeger bij het stoplicht.

Ik wens iedereen een groene Kerst!

Ja, stuur mij de nieuwsbrief