Vanochtend kwam ik een bekende tegen op weg naar de trein. Ik ken hem als iemand die tevreden in het leven staat, iedereen van alles gunt omdat hij zelf genoeg heeft. Een zeer aangename man met veel humor en relativering!
Hij vertelde dat hij jaloers was op collega’s die voor hun werk de wereld overreizen. Dat zou hij ook wel willen! Ik vond het geweldig dat hij zijn jaloezie hardop uitsprak.
Jaloezie is een naar gevoel, waarvoor we ons meestal schamen. Als je jaloers bent lijkt het net of je het de ander niet gunt en dat hoort niet, dat is kleinzielig. Daarom verstoppen we het. En dan gaat het juist zieken. We verzuren omdat het leven ons niet bracht wat we wilden. We denken niet eens het recht te hebben het te verlangen.
Jaloezie is namelijk niets anders dan een verlangen. Een verlangen dat je verstopt verzuurt. Het mag er niet zijn, want je denkt dat het er niet voor je is. Een verlangen dat je daarentegen openlijk draagt heeft werking naar de toekomst, omdat je vertrouwt dat het op enige manier vervuld kan worden. Je gaat ineens mogelijkheden zien om het te verwezenlijken. Misschien duurt het lang. Misschien krijgt het een heel andere vorm dan je dacht. En misschien blijkt wat je wilde in je leven niet meer nodig te zijn. Het kan allemaal.
Het kan allemaal.
Als je mijn blogs rechtstreeks in je mailbox wilt hebben, dan klik op onderstaande link.
https://www.e-act.nl/ah/site?a=1893&p=129511