De lente is doorgebroken! Iedereen naar buiten zonder jas! Met blote benen! Blij! De planten barsten uit hun winterjas, persen blaadjes en bloemen naar buiten. De lucht is vol met energie!
Maar ik schrik altijd even als de lente er weer is, hoewel ik het ook fijn vindt. Ik weet dan even niet wat ik ook al weer aandoe met dit weer. Mijn benen zijn nog wit, ben niet gewend mijn lichaam te tonen. Het licht is fel. Ik was gewend aan mijn veilige binnenwereld, met veel kleren aan. En aan een kleinere, meer naar binnen gekeerde energie.
Dus voorzichtig stap ik naar buiten, knipperend tegen het licht. Ik wandel door het park en het bos, om me te laven aan de energie die overal hangt. Om mezelf “uit te klappen”, van binnen naar buiten, van teruggetrokken naar ontvankelijk, van ingetogen naar uitbundig.
Zo, de winterjas uit! Daar ben ik dan weer! Hallo wereld! Leve de Lente!
Als je trouwens mijn blogs rechtstreeks in je mailbox wilt hebben, dan klik op onderstaande link.
https://www.e-act.nl/ah/site?a=1893&p=129511