Dat klinkt nogal zwaar, maar ik hoop te kunnen weergeven waarom het tegengestelde waar is.
We hebben allemaal onze ups en downs, op onze eigen manier in onze eigen mate. Maar er zijn niet zo heel veel dagen in het leven dat er niet iets schuurt. We kunnen af en toe een topdag hebben, maar die duren een dag, misschien 2 of 3, maar een maand haal je niet, een week meestal ook niet. Er kunnen echt erge dingen gebeuren, maar al is het een ruzietje met je vriend, een ergernisje aan je kind, iets wat op het werk nét niet lekker ging, een lekke band, elke dag is er wel wat.
Wat is het nut? Het nut is dat elke keer als er iets wringt (of erger) het leven jou vraagt om iets los te laten. Iets ouds los te laten, waaraan je gehecht was geraakt, maar dat je verhindert om te vernieuwen, te groeien. Dat kunnen patronen zijn in gedrag, of in voelen, of ook illusies, zoals “als ik maar hard genoeg werk dan krijg ik liefde”. Groeien is leven, vasthouden is dood(s), daarom hoort lijden bij het leven.
En daarom wordt het leven steeds lichter van lijden, tenminste als het je inderdaad lukt iets los te laten. Hoe meer je loslaat, hoe minder je meedraagt, hoe lichter het is. Dus vraag je af: wat heb ik los te laten op dit moment?
Vervolgens is er grote kans dat je angstig wordt, of verdrietig. Want oude zekerheden loslaten is altijd eng en pijnlijk. Kun je die gevoelens verdragen, totdat dit nieuwe in jou is opgestaan?
Als je overigens mijn blogs rechtstreeks in je mailbox wilt hebben, dan klik op onderstaande link.
https://www.e-act.nl/ah/site?a=1893&p=129511