We denken vaak dat een ego ons in de weg zit. “Wat een ego” zeggen we als iemand een grote mond heeft, of de baas speelt, of een machtsspel. En we mediteren om ons ego los te laten. Trouwens: ook een laag zelfvertrouwen of angst zijn ego, dat vergeten we vaak. Een ego is gewoon een verzameling van patronen in denken en voelen die we hebben ontwikkeld om het leven het hoofd te bieden.
Een aards leven zonder ego kan helemaal niet. Een ego is namelijk ook: het besef dat we een “ik” zijn. Zonder dat besef kunnen we niet voor onszelf zorgen, kunnen we onze grenzen niet aangeven, kunnen we niet eens onze grenzen voelen. We vervloeien met de ander of het Grotere Geheel en verwarren dat met verbinding. Verwarren, omdat binding niet mogelijk is als je er “zelf” niet bent!
Met een te sterk ego hebben we wel een zelfbesef en grenzen, maar krijgen we lastig verbinding met de ander, of met het Grotere Geheel.
Vandaar dat het leven eruit bestaat om eerst een ego op te bouwen, een ik-gevoel te ontwikkelen. Dat gaat vanzelf. We ontmoeten frustratie en we ontwikkelen daarop een antwoord: het ego.
Vervolgens (of tegelijkertijd) kunnen we weer, vanuit de vrije wil van het ik, de verbinding zoeken met de mensen en energie om ons heen. En soms, of vaak, moet je dan weer delen van je ego loslaten.
Goede reis!
Als je trouwens mijn blogs rechtstreeks in je mailbox wilt hebben, dan klik op onderstaande link.